جعفر صابری/معجزه ثروت

معجزه ثروت

همزمان با امتحانات پایان سال دانش آموزان سراسر کشور، دغدغه بیشتر خانواده های ایرانی ثبت نام فرزندانشان بخصوص در پایه بالا تر است که در کدام مدرسه و با چه شرایطی ثبت نام صورت میگیرد ، این روز ها بازار تبلیغات مدارس غیر انتفاعی و یا نمونه مردمی و ... نیز بسیار گرم است و گاه با بوجود آوردن شرایط غیر معمول تبلیغاتی مانند برگزاری سمینار یا نشست و یا نمایشگاه از تلاش یک ساله دانش آموزان خود سعی در معرفی تلاشهای علمی، فرهنگی مجموعه هایشان  دارند که از این جمله میتوان به نمایشگاه تخصصی دانش آموزان پسر مجتمع آموزشی علامه حلّی اشاره کرد که چندی پیش در یکی از سالنهای غرب تهران برگزار شد و توفیقی بود که ما نیز از این نمایشگاه و تلاشهای علمی دانش آموزان این مجموعه بازدیدی داشته باشیم .

در نگاه اول حس غرور و شادمانی از این همه تلاش و همت دانش آموزان عزیز، آن هم فقط در یک مرکز برای مخاطب به وجود می آمد ولی اینکه کار ها تکراری و یا گاه در حد یک کار دستی بود کمی آدم را به فکر وا میداشت بعضی از کار ها بسیار ساده و بعضی هم تکراری بود معذالک چند نمونه کار و ایده بود که بسیار قابل توجه می نمود از جمله بر نامه نویسی و یا ساخت برنامه های کامپیوتری ،در حوزه شیمی و فیزیک هم تلاشهای ارزنده ای را دانش آموزان به نمایش گذارده بودند و این که با توان بالایی  تلاش شان را معرفی مینمودند بسیار  دیدنی بود.

گرچه مدرسه تلاش کرده بود تا در ساخت پروژه ها کمک مالی و تجهیزاتی را نیزداشته باشد معذالک هزینه های تولید این لوازم بسیار قابل توجه می نمود.

و اما نکته مهم این گونه نمایشگاه ها تجمع ثروت و ثروتمندان بود، نوجوانانی که  بدون هیچ نگرانی در خصوص تأمین سرمایه لازم برای تحصیل و بخصوص ایده هایشان آنچه دوست داشتند را به نمایش گذارده بودند و توجه بازدید کنند گان که غالباً اولیاء آنها بودند را جلب نمایند.

سؤال این است اگر چنین توان و انگیزه ای در بین دانش آموزان یک مدرسه میباشد در بین مدارس دیگه چه مقدار است؟

اگر این تعداد طرح و ایده را دانش آموزان می توانند به نمایش بگذارند اگر امکانش باشد چند طرح بهتر و قویتر قابل اجرا خواهد بود و ... دهها سؤال دیگر که لازمه بازدید و حضور در چنین نمایشگاه هایی می باشد !

با دیدن این گونه نمایشگاه ها هر انسان آگاهی قلبش به درد می آید که چرا فرزند من نه و چطور میتوان این شرایط مطلوب آموزشی را برای فرزند  خود  نیز بوجود بیاورد.

شهریه میانگین این گونه مدارس فقط برای یک سال تحصیلی بین ده تا پانزده میلیون تومان است که در یک حساب سر انگشتی می شود ماهیانه یک ونیم میلیون تومان برای هر دانش آموز و اگر یک خانواده ایرانی فقط دو دانش آموزداشته باشد یعنی ماهی سه میلیون تومان باید شهریه تحصیل برای فرزندانش بپردازد  تا امید داشته باشد شاید فرزندش بتواند این گونه بدرخشد!

 در غیر این صورت حسرت پیشرفت و موفقیّت فرزندش را باید داشته باشد این گونه مدارس با برگزاری دوره ها و آزمونهای گونا گون برای دانش آموزان شرایط فوق العاده ای را بوجود می آورند تا بدون شک دربهترین دانشگاهها بخصوص دانشگاههای دولتی پذیرش شوند، که خود همین موضوع باعث میشود تا تعداد زیادی از دانش آموزان نقاط محروم و یا مدارس دولتی که چنین توانی را ندارند ناچار در دنشگاههای غیر دولتی پذیرش داشته باشند و خوب نتیجه مشخص است . می توان به سادگی معجزه ثروت را دید و باور نمود!

 به نوعی دیگر پاسخ درستی برای علم بهتر است یا ثروت به دست می آید . که بدون شک ثروت! چرا که اگر ثروتمند باشید می توانید در بهترین شرایط از بهترین امکانات آموزشی بهره مند شوید!

گفتنی است  اکثر ثروتمندانی که با فراق  بال وارد دانشگاه آن هم دولتی  شده دغدغه پیشرفت ندارند و بیشتر به داشتن عنوان  دلخوش هستند،در بیشتر کشور ها  شخصیت های سیاسی و اجتماعی دارای مدارک بالا حتی مقام استادی دانشگاه هستند ولی به هیچ وجه  از مقام و عنوان علمی آدمها در گفتگو ها یا اخبار استفاده نمی شود و این کار نوعی بی ارزش کردن شخصیت اصلی فرد است که در پشت عنوانش مخفی میشود بیان عنوان علمی فرد و بعد نام فرد کمی کم لطفی به شخصیت وی و دانش و اخلاقش است شما چطور فکر میکنید؟

  باید پذیرفت  تا وقتی که داستان این گونه باشد این کهن خاک ، رنگ آبادانی را به چشم نخواهد دید ...

یا حق

جعفر صابری